Pizza! Or how it’s supposed to be…

Vergeet ALLES wat ik ooit zei over pizza’s!
Echt…

Sinds ik dit recept voor pizzadeeg ontdekte komt hier geen enkele rol voorgemaakt pizzadeeg meer binnen. Nu pas besef ik hoe “voos” die voorgemaakte rollen eigenlijk zijn.
Niets dun of knapperig aan en vooral smaakloos!

Dit pizzadeeg is gemaakt in een wip (als je de rijs-tijd even buiten beschouwing laat), ongelooflijk knapperig en doet je watertanden naar meer!

Ready? Steady…. Go!

Nodig voor 8 kleine of 4 grote pizza’s:

– 250 gram bloem
– 120 gram lauw water
– 15 gram levende gist (op te lossen in het water)
– zout & peper
– een scheut goeie olijfolie

Heb je een keukenrobot, dan kan je alles daarin mengen.
Zo niet, kan het ook prima in een pot en met de hand!

Er is geen volgorde waarin je de ingrediënten moet mengen, maar als het een tip kan zijn: Laat de gist niet rechtstreeks in contact komen met het zout, want dat zou de werking van de gist verminderen. Meestal meng ik bloem, zout, peper al eens door elkaar voor er de gist (opgelost in het lauwe water) en olijfolie bij te doen.

Zorg ervoor dat je je deeg niet “over-kneed”. In de keukenrobot dus niet langer dan 5 minuten. Eens alles gemengd/gekneed is maak je een mooi bolletje. Snij met een mesje een kruis in de bovenkant, leg in een pot en laat met een handdoek erover een goed uur’n’half rijzen.

Daarna kan je het deeg verdelen in 4 of 8 kleinere bolletjes. Die rol je uit met een bebloemde deegrol op een bebloemde ondergrond.

Enkele tips:

– Rol het deeg zo dun mogelijk uit!
– Verwarm je oven op de maximum temperatuur (250° hier) en stop de bakplaat waarop je de pizza’s gaat bakken ook al in de oven om te verwarmen.
– Haal de hete bakplaat uit de oven en leg de uitgerolde pizzadeegjes erop. Zo krijgen ze onmiddelijk een hitte-shock.
– Beleg dan, maar wees zuinig met tomatensaus en andere ingrediënten, want de pizza’tjes zullen helemaal niet lang moeten bakken en anders zal niet alles gelijktijdig garen…

Stop de pizza’kes voor een 5-tal minuten in de gloeiend hete oven.
Eventjes geduld… die minuten kunnen soms lang duren…

En dan… AANVALLENNNNN!!!

Ik kreeg dit recept van een vriend, die het op zijn beurt vond in
"De zilveren lepel"