Stilte… voor de storm!

Het is hier een tijdje stil geweest… enorm stil.
Zo stil dat, wanneer ik nu eindelijk weer eens achter mijn laptop duik, het behoorlijk vreemd voelt om hier opnieuw wat te komen schrijven.

Eén en ander heeft te maken met de bouwplannen die ‘tlief en ik ongeveer een jaar geleden tot leven gewekt hebben. In september, aan het begin van dit schooljaar, was de start van “onzen bouw” een feit. Er werd geschonken en geklonken en gehoopt op een goede afloop. Aangezien we met een sleutel-op-de-deur-firma werkten moesten we gedurende de hele bouw niet meer doen dan geregeld eens de werf bezoeken, controleren of de uitgevoerde werken uitgevoerd werden zoals gepland, blije blikken werpen naar elkaar en naar het huis dat we vanaf de eerste steen zagen vorm krijgen en af en toe eens grappen dat “bouwen toch lastig is hé”.

Na een goeie 10 maand, aan het einde van dit schooljaar, kregen wij definitief de sleutels van ons eigen huis in handen. De bouwfirma had prima werk geleverd en wij konden bijna niet geloven dat “the lovenest” nu écht werkelijkheid geworden was.

Vanaf dan was het voor ons! Van ons! En ook vooral aan ons!
Want er moest -voor de verhuis & op relatief korte tijd- gekuist, geprimerd, gekuist, laminaat gelegd, gekuist, meubels in elkaar gestoken, gekuist, oprit aangelegd, gekuist, tuin omgespit (zei ik al gekuist? Man, bouwen brengt veel stof met zich mee!) worden.

Terwijl de stilte hier sluimerde, woedde er een storm in mijn hoofd en in ons nieuwe huis. Ondertussen zijn we volledig verhuisd (na 4 keer op 7 jaar kan ik écht wel zeggen dat dit de LAATSTE keer was).

Vanaf nu kan ik me volledig focussen op de storm die sinds een week in mijn spiksplinterrrrnieuwe keuken woedt. Een storm die mag blijven… denk je ook niet?

Om een lang verhaal kort te maken… jullie hoeven hier niet lang meer te wachten op wat nieuwe recepten! Hoera! Hozee! Olé!